Wrestlers Protest! 💪💕

It is disheartening to find that government continues to turn its deaf ears to the protest of our wrestlers in Jantar Mantar, New Delhi. it is not new to us witnessing such indifference - recall farmers' protests in Delhi. 

 

Sexual harassment is no joke. Women taking it up to the streets are not a routine to our eyes and takes a lot of courage to do so. This case is against the Wrestling Federation of India (WFI) President, Brij Bhushan Sharan Singh and it does not seem to be an easy walk for the protesters.

Yet, as a woman and mother, I take a handful of stories to pass it on to many. 

It is highly appreciable that male wrestlers have joined hands right from the beginning to stand with their female counterparts, come what may. Not everywhere one finds men unconditionally supporting their female colleagues. The allegation is proved or not, the first step is to listen and reiterate that they are with us. Bajrang Punia proves to be a real gentleman! 💖

The protest site is witnessing multiple donors donating food, water and the like. Most of them are said to be farmers! 💕 

Coaches from across have gathered to show their solidarity and this by all means boosts the confidence among women wrestlers.😇

Today's The Hindu (06.05.2023) mentioned about a supporter aged 15! Accompanied by his father who is a coach himself. It is a duty of parents to show both sides of a coin. At the tender age of 15, a boy, being a part of the protest against sexual harassment is truly commendable! Some good signs for future!👫

Above all, the protest site has also become the practicing field for everyone. The photographs show that there are many number of coaches, players of all ages and parents visiting everyday. There are youngsters admitting that this protest has a silver lining which is that they are able to get trained by their role-models and who they have always looked up to on television! 💪

This whole scenario is unfortunate. Yet, the stories we see, hear and read say a lot about being together during the hardest times and the magic in being one of the loud voices for the right cause!

தும்பி: இயன்ற உதவி புரிக! 💖

தமிழில் சிறுவர்களுக்கென இதழ்கள், புத்தகங்கள் தற்போது பெருக தொடங்கிவிட்டன. புத்தகக் கண்காட்சிகளில் இவற்றை நாம் ஒரே இடத்தில் பெற்றுக்கொள்ள முடிகின்றன. எனினும் குழந்தைகளின் கைகளுக்கு சென்று சேர வேண்டியவை ஏராளம்.

தும்பி!!!💖

 குக்கூ காட்டுப்பள்ளியின் சிறார் இதழ்!

இச்சிறார் இதழானது ஆறு வருட காலமாக அச்சிடப்பட்டு விற்பனையில் உள்ளது. மாதமொரு ஒரு இதழ் வீதம் தற்போது 60 இதழ்களைத் தாண்டி சிறார் படிப்புலகில் அழகினை கொண்டு சேர்த்து வருகின்றது. மாத இதழில் தாமதமானாலும் - பொருளாதார நெருக்கடி போன்ற காரணத்தினால் - எந்தவொரு இதழும் இதுவரை நிறுத்தப்பட்டதில்லை. 

• ஒவ்வொரு இதழும் வண்ணத்தினால் நிறைந்தது
  
• உலகத்தின் அனைத்து மூலையில் உள்ள கதைகளும் தேர்ந்தடுக்கப்பட்டு, மொழியாக்கம் செய்யப்பட்டு, இரு மொழிகளிலும் - தமிழ் மற்றும் ஆங்கிலம் - அச்சிடப்படுகின்றன
• தாள்களின் தரம் மிக அருமையாகவும் சீராகவும் அமைக்கப்பெற்றுள்ளன
• குழந்தைகளின் உலகை பெரியவர்கள் புரிந்துகொள்ள அவர்களுக்கான கதைகளும், கட்டுரைகளும் ஒவ்வொரு இதழிலும் கூடுதலாக இடம்பெறுகின்றன
• தும்பி இதழ்களில் வரும் பிரார்த்தனைகளும், முன்னுரைகளும் முறையே நம் மனிதத்தையும், அறிவையும் நடத்திச்செல்கிறது.
  

பல வருடங்களாக தும்பி எங்கள் வீட்டில் ஒரு அங்கம். எங்கள் நூலகத்தில் குழந்தைகளுக்கு மிகவும் பிடித்த புத்தகம் 'தும்பி'. பரிசளிக்க அருமையான புத்தகம்.

இப்படிப்பட்ட பொக்கிஷம் தற்போது கடினமான நிதி போராட்டத்தில் உள்ளது மனதிற்கு வருத்தததைத் தருகிறது. இவ்விதழை தொடர்ந்து இயங்க வைக்கவேண்டியது எனது கடமையாகவும் தோன்றுகிறது. என் பங்கிற்காக என் மகள் படிக்கும் பள்ளிக்கு ஒரு வருட சந்தா எடுக்கவுள்ளேன். இதை வாசிக்கும் உங்கள் அனைவருக்கும் இதே கோரிக்கையை விடுக்கிறேன்.

உங்கள் குழந்தைகளுக்கோ, சொந்த பந்தங்களுக்கோ, நண்பர்கள் குழுவிற்கோ, ஏதோ ஒரு அரசு பள்ளிக்கோ 'தும்பி'யின் ஒரு வருட சந்தா எடுத்து அவர்களுக்கு உதவுமாறு வேண்டுகிறேன்.

இப்புத்தகம் உங்கள் அனைவருக்கும் நிச்சயம் உற்சாகத்தை தரும் என்பதற்கு நான் உத்திரவாதம். 

நேரடியாக தும்பி சந்தா செலுத்த gpay: 9843870059 வருட சந்தா: ரூ. 1000/-

Account No. 59510200000031 Bank of Baroda, Branch: Moolapalay am, Erode

IFSC: BARB0MOOLAP (fifth letter is Zero)

இவர்களை தொடர்பு கொள்ள இயலாவிட்டாலோ, நேரமின்மை காரணமாக இருந்தாலோ, என்னிடம் தெரிவிக்கவும். தங்களிடம் தொகையினை பெற்று சந்தா செலுத்திய விவரத்தினை தெரிவிக்கிறேன்.

உங்களில் சிலரேனும் சந்தா எடுப்பீர்கள் என்ற நம்பிக்கையில் உள்ளேன்.

நன்றி! 🙏 

பின்குறிப்பு: தும்பி இதழின் இந்த நெருக்கடியினை அவர்களின் வார்த்தைகளில் வாசிக்க : https://www.jeyamohan.in/181920/

Sorry state of PhD scholars!!!

If you are a supervisor of PhD scholars or likely to be one in the future, 

please inform your prospective candidates of an approximate (legal) financial commitment they are likely to indulge in as a result of registering for PhD. Give them a higher figure rather than keeping it low, taking into consideration of changing Universities' policies. Doing a PhD does involve money. This is a no-nonsense fact. If they seem to be feel the course expensive or not affordable, DO NOT TAKE THEM.

If you tell me that PhD is not meant only for affordable candidates and no research-oriented candidate can be denied higher education, then it is reasonable to expect that they crack one of many fellowships such as JRF and ICSSR fellowship. In this case, they become independent, affordable and earn due respect during the course of PhD. 

This being impossible coupled with poor financial status, it is the sincere duty of the supervisor not to take up the candidate and explain the same in a pragmatic manner.

There is no guarantee that every PhD candidate would land on a job right after completion. Therefore, any candidate who enters with an idea that they would be given a job after PhD must be aware that this is a myth and it is the role of the supervisor to dissect it in front of them.

This denial is not an anti-scholar or anti-research or anti-education move but more of creating a better research environment in the society. Having seats filled under a supervisor is no achievement but being transparent enough to expose the right things is!!!!

It is not possible for a prospective candidate to look through this as they get carried away with one of the highest degrees in the country. Thus, it becomes the responsibility of supervisors! The pride of a supervisor is being true to the discipline, research and the candidate and nothing more!!!!

Not connected, Yet connected - Jacinda Ardern

The days of COVID brought the name 'Jacinda Ardern' closer to many of us. During her two tenures as the Prime Minister of New Zealand, like all her counterparts across the world, she had to make rough political and policy decisions. Even when she had strong opposition from her own citizens, she was praised for her personality and some of her strong moves by the outside world. 

The country had a very low death rate due to her strong decision of keeping the borders closed and strict enforcement of COVID regulations within the country. It had affected the bottom workforce and unemployment issues had been raised later, yet her firm decision made the country safe from the deadly virus.

She is said to be the second woman ever in the entire world to bear child after assuming the top most position in the country. Delivering child and taking care did not stop her from attending high profile meetings such as the UN's carrying her child along. This became viral and portrayed to the world that 'glass ceilings' are worth  discussing every now and then. Becoming a mother herself, she brought in new maternity rules.

She vehemently made decisions towards eradication of tobacco, particularly among the youngsters who supposedly are the future of the country. 

Besides, she proved to be a loyal worker for the citizens at times of natural disaster (volcanic eruption) and man-made disaster (terrorist attack). Everywhere she reiterated the fact that she was one among the victims and she stood by them at those difficult times.

 

It is never easy for a woman to hold a high position in the hierarchy and sustain without a strong fall. She withstood many with her head held high. Yet, her announcement on resigning and retiring came as a shock to many of us.   But it takes a lot of courage to publicly state her reason as she did; no men would be daring to the same. Quoting her 'There isn't enough in the tank,' - She admits that she could take only this much and would like to divert her energy on her marriage and kid which is universally common. 

Though there can be no man on earth to quit politics for family reasons, may be this is how women choose to live. Either to fight, sacrifice and withstand personal losses - like many women leaders we had witnessed - in a long run in politics or quit at some point in time and lead a (hopefully) peaceful life. 

I personally do not think that this action of hers could ever question the leadership of a woman. On contrary, it says women are stronger to make harder decisions! No matter what, Jacinda Ardern is truly an inspiration and a story to be told to our younger girls.  💝

PC: The Vogue

பெற்றோர்களே காரணம்

டோமோயி நூலகம் தொடங்கி ஒரு வருடமாகப் போகும் நிலையில், அடுத்த நூலகம் சார்ந்த பணி மந்த நிலையிலேயே உள்ளதை நினைத்து பல நாள் வீட்டில் உரையாடுவதுண்டு. அனைத்தும் சாத்தியமாவதில்லை என்ற நிதர்சனம் புரிந்து அடுத்த வேலையை கவனிக்கத்தொடங்குவோம்.

நூலகம் நிரந்தர கட்டடத்தில் வைக்க முடியாமல் போனால் என்ன? நாமே நடமாடும் நூலகமாக செயல்பட தொடங்குவோம் என முடிவு செய்தோம். உலகின் பல மூலைகளில் இம்மாதிரியான நடமாடும் நூலகங்கள் பல இருந்துள்ளன. இன்றும் உள்ளன. (Inspired by 'That Book Woman', 'The Bibbliburro')

அருகாமையில் உள்ள  வெள்ளாளங்குளம் என்ற கிராமத்திற்கு குடும்பசகிதமாக இரு மூட்டைகளை சுமந்து தெருக்களில் நடக்கத் தொடங்கினோம். அந்த ஊரில் தான் எங்களுக்கு பசும்பால் தரும் நபரின் வீடு உள்ளதால் அங்கிருந்து தொடங்குவோம் என எண்ணி அவர்கள் வீட்டில் உள்ள மூன்று பெண் குழந்தைகளுக்கு புத்தகங்களை அளித்தோம். ஒருத்தி மட்டும் அப்புத்தகத்தை தொடவே மாட்டேன் என உறுதியாக இருந்தாள். நான் படிக்க மாட்டேன், எனக்கு வேண்டவே வேண்டாம் என திடமாகக் கூறினாள். சரி என அந்த வீட்டின் ஒரு பிள்ளையைக் கூட்டிக் கொண்டு வீடு வீடாகச் செல்லத் துவங்கினோம்.

தெருவில் சில குழந்தைகள் ஆர்வமாக புத்தகங்களைப் பெற்றுக் கொண்டதுடன் தன் தோழர்களையும் கூப்பிட்டுவந்து புத்தகங்களைப் பெற்றுச் சென்றனர். சில தாய்மார்கள் இலவசமாகத்தான் என்றவுடன் பெற்றுக்கொள்ள சம்மதித்தனர். பெரும்பாலான பெற்றோர்கள் கூறிய ஒரே விஷயம், "எங்க வீட்டுப் பிள்ளைங்க வீட்டுப்பாடத்தையே படிக்க மாட்டேங்குதுங்க, இதுல எதுக்கு இந்த புக் எல்லாம்." மேற்கொண்டு பேசவே வாய்ப்பு தரப்படவில்லை. விரட்டி அடிக்காத குறை.

கதை புத்தகங்களை விரும்பிப் படிக்கும் குழந்தைகள் தங்களின் பள்ளிப்பாடங்களை சிறப்பாக படிக்க இயலும் என்ற உண்மையை அவர்களுக்கு எப்படி புரிய வைப்பது!!!!

சிரமம் தான். அதனால் தான் அந்த ஊர் பிள்ளைகளுடன் 'கோலி' விளையாடி நண்பர்களாக முயற்சி செய்கிறோம். நமக்கு எதுக்கு பெரியவங்களோட சகவாசம்! 😆

சலூன் நூலகத்தில் ஒரு சந்திப்பு 📔📚👪

தமிழகத்தில் முதன்முறையாக (பல ஆண்டுகளாக) ஒருவர் தன் சலூனில் நூலகம் ஒன்றை நடத்தி வருவது நம்மில் பலரும் அறிந்ததே. கேட்டிராதவர்களுக்கு இதோ: 

தூத்துக்குடி மாவட்டம், மில்லர்புரத்தில் திரு. பொன் மாரியப்பன் என்பார் தன் முடிதிருத்தகத்தில் தினமும் பலரின் சொற்பொழிவுகளை கேட்பதுண்டு. அவ்வாறு ஒரு நாள் கேட்டுக்கொண்டிருக்கும் போது எதேச்சயாக எழுத்தாளர் எஸ்.ரா அவர்களின் உரையை கேட்டு அவரின் வாசகனாகி, வாசிப்பின்பால் ஈர்க்கப்பட்டு, தான் பெறும் இன்பம் பிறரும் பெறவேண்டும் என எண்ணி தன் சலூனில் ஒரு நூலகம் துவங்கி, தன்னிடம் முடிதிருத்த வருபவர்களை வாசிப்பு நோக்கி நகர்த்தி வருகிறார். வாசிப்பவர்களுக்கு சலுகை விலையில் முடிதிருத்தம் செய்து வருகிறார். குழந்தைகளுக்கும் அவ்வாறே. குழந்தைகளுக்கு மேடை பேச்சினை ஊக்குவிக்கும் வகையில் மைக் ஒன்று வைத்து அவர்களை பேச, வாசிக்க ஏற்பாடு செய்துள்ளார். இவருக்கு பல திசைகளிலிருந்தும் விருதுகளும், வாழ்த்துகளும் குவிந்த வண்ணமே உள்ளன. 💝

எங்கள் வசிப்பிடத்திலிருந்து இரண்டு மணி நேரத்திற்குள்ளாகவே இவ்விடம் இருந்தும், சென்ற வாரமே முதன்முறையாக குடும்பத்துடன் சென்றோம். கிருத்துமஸ் தூத்துக்குடியில் பிரம்மாண்டமாக இருக்கும் என பலர் சொல்லி கேட்டதுண்டு. எனவே கிருத்துமஸுக்கு முந்தின தினத்தன்று தூத்துக்குடி சென்று சலூன் நூலகத்தை பார்வையிட திட்டமிட்டுச் சென்றோம்.👪 குழந்தைகளுக்கு அச்சலூனில் செய்யப்பட்டுள்ள ஏற்பாட்டினை மகளுக்கு சொல்லியிருந்தோம். 

அக்கடை புகைப்படத்தில் பார்த்ததைவிட சிறியதாக இருந்தாலும் ஏராளமான புத்தகங்களால் நிரம்பியிருந்தது. எதை எடுத்து வாசிப்பது என தினறும் அளவிற்கு இருந்தது புத்தகங்களின் எண்ணிக்கை. 90 சதவீதத்திற்கும் மேலானவை தன் சொந்த செலவில் வாங்கி வைத்துள்ளார். இவரால் புத்தகம் வாசிப்பிற்குள் வந்த இளைஞர்களைப் பற்றி கூறினார். அக்குழுவில் திரு. அருண் என்பவரையும் சந்தித்தோம். அன்று மாலை எஸ்.ரா. அவர்களின் புத்தக விழாவில் கலந்து கொள்ள தாங்கள் அனைவரும் சென்னை செல்லவிருப்பதாக மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்தனர். எட்டாம் வகுப்பு வரை மட்டுமே படித்துள்ள திரு. பொன் மாரியப்பன், ஏட்டுக்கல்விக்கும் நிறைவான, மகிழ்வான, பயனுள்ள வாழ்க்கைக்கும் தொடர்பில்லை என நிரூபிக்கும் மற்றுமொரு ஆளுமை. 🏆

எங்களின் சிறார் நூலகத்திற்கு வருமாறு அழைப்பு விடுத்து கிளம்பும் வேளையில் எங்கள் மகள் இரகசியமாக தான் அங்கு முடி வெட்டிக்கொள்ள விரும்புவதாகக் கூறினாள். ரப்பன்ஸ்லில் வரும் நாயகியை போன்றும், தன் தோழி ஒருவரைப் போன்றும் முடி வளர்க்க வேண்டும் என அடிக்கடி சொல்லிக்கொண்டிருப்பவள் இவ்வாறு சொன்னது அதிர்ச்சியாகவே இருந்தது. ஆர்வக் கோளாறில் 😆 ஏதும் சொல்கிறாள் என அவளிடம் புரிய வைக்க முயன்றேன். தற்போது வெட்டுவிட்டால் மீண்டும் இதே நீளத்திற்கு வளர ஒரு வருடமாவது ஆகும் என எடுத்துக் கூறினேன். அவள் பரவாயில்லை, இவரிடம், இப்பவே வெட்டுக்கொள்ள ஆசை என அழுத்தம் திருத்தமாக கூறியவுடன், அவள் யோசித்தே இம்முடிவிற்கு வந்துள்ளதை புரிந்துகொண்டோம். அவளும் மகிழ்ச்சியாக முடிவெட்டுக்கொண்டாள். வெட்டிக்கொள்ளும் முன்பு தான் மைக்கைப்பிடித்து தமிழ் எழுத்துக்களை வாசித்துக் காட்ட வேண்டும் என கூறி அதையும் செய்த பின்னரே முடித்திருத்தம் செய்துகொண்டாள். 😍💟

அச்சந்திப்பு நிறைவானதாக அமைந்ததில் ஆச்சர்யம் ஏதுமில்லை.💓