காக்கா ஸ்கூல்

பள்ளிப் படிப்பை தாண்டாதவர்கள் என்பதாலும், 90களின் தனியார்மையமாக்கல் கொள்கையினை எதிர்கொண்ட முதல் தலைமுறை என்பதாலும், தன் பிள்ளைகள் ஆங்கிலம் சரளமாக பேச வேண்டும் என்ற பேரா(ஆ)சையினாலும், சுற்றத்தாரின் அழுத்ததினாலும் (இது குறைவே), எனது பெற்றோர்கள் எங்களை தனியார் ஆங்கில (கிருத்துவ) பள்ளி ஒன்றில் சேர்த்தனர். பள்ளிக்கு மிதிவண்டியிலும், பள்ளி பேருந்திலும் சென்று வந்தோம். ஆனால் இப்பதிவு என் பள்ளி பற்றியதல்ல. நான் பள்ளி சென்ற வழியில் வேறு ஒரு பள்ளி இருந்தது. அதன் பெயர்  "காக்கா ஸ்கூல்."

 

சிறியவர்கள் முதல் பெரியவர்கள் வரை அப்பள்ளியை அவ்வாறே அழைத்தனர். அவ்வளவு ஏன், அப்பள்ளியில் பயிலுபவர்களிடம் "எங்க படிக்கற" என்று கேட்டால், "காக்கா ஸ்கூல்ல" என்றே சொல்வார்கள். இருபாலர் பயின்ற பள்ளி. பெரிய மைதானம் உண்டு. பெரிய பெரிய மரங்கள் சூழ்ந்த நிழல் பரந்த வளாகம். மாவட்ட ஆட்சியர் அலுவலத்திற்கு அருகாமையில் இருந்தது. நியாய விலைக்கடைக்கு எதிரே. வீட்டு வசதி வாரிய குடியிருப்புகளின் மத்தியில். வாக்கு செலுத்தும் மையமாகவும், வாக்கு எண்ணும் மையமாகவும் செயல்படும். தடுப்பூசி செலுத்தப்படும். இவ்வாறு முக்கியமான இடத்தில் அமைந்து, பல ரகங்களில் பணிகளால் சூழப்பட்டு எப்போதும் துடிப்புடனே இருப்பது சாலையில் புதிதாக செல்பவர்களுக்குக்கூட விளங்கும். மரங்கள் நிறைய இருந்ததால் நிறைய காகங்களும் இருக்கும். ஆனால் அப்பள்ளி "காக்கா ஸ்கூல்" என்று அழைக்கப்பட்டதற்கு காரணம் வேறு.

நூற்றுக்கணக்கான குழந்தைகள், மாணவர்கள் பயின்று வந்த அப்பள்ளியில் எந்த நேரமும் அவர்களின் சத்தம் - பாடங்களை கூட்டாக படிக்கும் பழக்கம் மற்றும் சுதந்திரமாக விளையாடுவது - இருந்து கொண்டே இருக்கும். அதை விட அதிகமாக  மாலையில் பள்ளிவிடும் வேளையில் அத்தனை பிள்ளைகளும் 'ஓ' என்ற பெருஞ்சத்தத்துடன் கலைந்து செல்வார்கள். இவ்விரு காரணங்களே அப்பள்ளி 'காக்கா ஸ்கூல்' என்று அழைக்கப்பட்டதற்கு காரணம் என சொல்லிக் கேட்டதுண்டு. 

 

 

நானும் அப்பள்ளியை அவ்வாறே அழைப்பேன். அப்பள்ளியின் பெயர் தெரியாது, தெரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கவும் இல்லை. யாரும் என்னை திருத்தவும் இல்லை. அப்பள்ளியை தாண்டும் போது ஒவ்வொரு முறையும் ஒரு கர்வம் தோன்றியதுண்டு. நான் உயர்ந்த இடத்தில் படிப்பதாகவும், "காக்கா ஸ்கூல்" தாழ்ந்தது என்றும், அங்கு படிப்பவர்களை விட எனக்கு அதிகம் தெரியும் என்றும். இந்த எண்ணம் என்னுடன் படித்தவர்களுக்கு இருந்ததையும் நினைவுக்கூற முடிகிறது. 

குறிப்பிட்ட வயதினை தாண்டிய பிறகே அப்பள்ளியின் பெயர் "பஞ்சாயத்து யூனியன் பள்ளி" என தெரிந்து கொண்டேன். அதனை தொடர்ந்து அதிர்ஷ்ட்டவசமாக வயதுடன் சேர்ந்து கிடைக்கப்பெற்ற முதிர்ச்சியில் - புத்தகங்கள், தொடர்புகள், பயணங்கள் வழியாக - (அப்)பள்ளி தொடர்பான அறியாமையிலிருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விடுப்பட்டு வருகிறேன். எனினும் அன்று அறியாமையிலிருந்ததை இப்போது நினைவுக்கூறும் போது அவமானமாக உள்ளது. நிச்சயம் அப்பள்ளியில் பயின்ற நிறைய பேர் நல்ல பணியில் இருப்பார்கள். சமுதாயத்திற்கு ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட வழியில் தங்களால் இயன்றதை செய்து கொண்டிருப்பார்கள். என்னைக் காட்டிலும் பல மடங்கு பயனுள்ள வாழ்க்கையை இந்தியாவின் அல்லது உலகின் ஏதோ ஒரு மூலையில் வாழ்ந்துக்கொண்டிருப்பார்கள்.

இந்த நினைவுகள் இப்போது தோன்ற காரணம், இந்த கல்வியாண்டில் எனது மகள் வீட்டின் அருகாமையில் உள்ள ஒரு "பஞ்சாயத்து யூனியன் தொடக்க பள்ளி"யில் முதலாம் வகுப்பில் சேர்ந்து பயின்று வருகிறாள். யாருக்கோ இது ஒரு "காக்கா ஸ்கூல்" என தோன்றலாம். பாவம், அவர்களுக்கும் என்னை போல பல வருடத்திற்கு பிறகு அந்த மாயை மறையலாம்.

 

PC: Google Images

Rocketry: My thoughts & takeaways!

A Biopic is not common in Tamil Cinema. So is a science film. And a FAMILY movie is equally  uncommon. As "Rocketry, The Nambi Effect" fits into all these categories, it has to be received well by the audience, no matter what. I would say, as a token of appreciation to the makers behind, do watch it with family. 

 

Our young kids might not understand a bit of it; adolescents may find it boring here and there; and adults will have to tune away from their regular mode to watch this genre. Yet, this movie will kindle thoughts in every age group in different forms. A kid might develop an interest in Science, an adolescent might choose a career in this path and an adult will have an altogether different takeaways (from family bonding to societal pressures to blind followers).

 And mine are here!!!

(Spoilers ahead. But since this movie is a biopic, these spoilers will not affect your watching experience in any way)

(1) The lead character 'Nambi Narayanan' persuades a senior, reputed Professor @ Princeton University to guide him through his Thesis. The persuasion technique is my point of discussion. In the movie, the student convinces the guide that he would take care of all his household chores and help with taking care of his ailing wife and in turn he insists that the guide shares his KNOWLEDGE and helps him complete his thesis. Now, what will happen if our contemporary research scholars and guides understand it superficially and justify their unethical (disgusting) patterns we see!!!! The whole scenario in the movie is distinct from our scholars doing chores to get their research done. There is no way one could compare these two. I hope/wish nobody does so!!!

(2) Except the terms 'solids' & 'liquids' I do not remember understanding any other technical terms used in the movie. That shows my standard of 'Physics' and the standard of my teachers. When one could learn Physics even while making an egg omlette, whose fault is that I never developed any curiosity to learn or question or doubt!!!! 

(3) Scholars across the world had this habit of writing to great achievers, authors and scientists to share their experience of reading their works, raising concerns and also to criticize. In turn, they did receive (humble) responses. This habit seems to be eroding away from our society and at least a handful of movie watchers might revive this.

 (4) Patriotism, sedition, anti-Indian, traitor and so on and on and on.... These words seem to be overrated to me. I have a serious doubt of what patriotism is and who a traitor is!!!! Overdose in usage of these words is putting many lives on line and is also ending up making many of us less tolerant, less rational and less empathetic. The intrusion of both old and new media is effortlessly provoking the already confused state of minds of people. This movie is an example of it, though the new media's role was absent then. That takes me to the next point that humans are/have always been easily prone to broadcasting negative messages with whatever mode of communication available. 

(5) I happened to watch this movie with hundreds of school children. Young among the lot revealed that they did not understand or it felt boring. Yet towards the climax the whole bunch applauded when good was victorious over the evil and it has to be celebrated! It was heartwarming. Yet, we forget to tell them that the we are collectively responsible for those 'evil' too!!!   

Time to grab tickets!  🍟

Changing face of Zoo

Most of us would have fond memories of visiting zoo with friends & family in our childhood days. It used to be a fun-filled day to go around the huge space, to get a glance of wild & ferocious animals in  close vicinity and we would carry back a ton of memories to ponder over in following days.

 

To keep pace with changing needs & times, the Aringar Anna Zoological Park, popularly known as Vandalur Zoo, takes several innovative steps. To start with, their website is updated and gives you all information you need. From booking tickets to avoid crowded counters to booking a ride inside, it makes our job easier and the website is thoroughly user-friendly.

Secondly, the live telecast 24*7 is really cool and we could make our children visit the application/website and see what their favorite animal does at the moment. Though it is not as thrilling as it would be to spot the animal in person, this is definitely engaging for children. This is called as Live Virtual Zoo! Do take a look if you haven't seen before!

Thirdly, the Zoo has several programmes to involve public and children. Some of those are Zoo School, Certificate programmes, Zoo club, in-house training and orientation. Yet, I find "Zoo Ambassador" programme to be the most attractive. Children get enrolled either in summer or winter camps and get hands-on experience of animals, ecosystem and exposure to expert knowledge. The same programme is free for government school children for one day. Importantly, there are many incentives & gifts given to the children who become ambassadors of Zoo. Parents may consider this programme during the next spell. 

 Lastly, the Zoo gives us an opportunity to contribute to the welfare of those Zoo animals by means of adoption! One can adopt any animal for any number of days based on our interest, liking and financial status. The need to look after these animals has grown post-Covid and by making a contribution to our ability could be our way of thanking those animals for entertaining us, to say the least! We could encourage our children to independently save in their piggy-bank every year and could make the contribution from their own hands. It might thrill them to learn the fact that they had fed an elephant or lion one day from their own pocket money!! 

 

There are other contests and events conducted regularly and visiting their website would give us those notifications. The role of Zoo has become more interactive and it's our turn to plunge in with our kids!