ரஷ்ய சிறார் இலக்கியச் சிறப்பிதழ் – வாசிப்பு அனுபவம்

குட்டி ஆகாயத்தின் 13வது இதழ் ரஷ்ய இலக்கியத்தினை குழந்தைகளுக்கு அறிமுகப்படுத்துவதாக அமைந்துள்ளது. ரஷ்யாவிற்கும் இலக்கியத்திற்குமான தொடர்பு, வாசிப்புப் பழக்கம் இல்லாதவர்களும் அறிந்த ஒன்று என்றே சொல்ல வேண்டும். எனினும் குழந்தைகளுக்கு ரஷ்ய இலக்கியம் அளித்துள்ள பொக்கிஷங்கள் பலவும், பலரும் அறியாதவை. அந்த வகையில் இந்த இதழ் ஒரு சிறந்த முன்னெடுப்பே. ஆங்கிலத்தில் First Comes First என சொல்வதுண்டு. அந்த வகையில் இந்த இதழ் பழுப்பு நிற பக்கங்களில் அச்சிட்டுள்ளது மிகவும் பொருத்தம். ரஷ்ய இலக்கியத்தின் தொன்மைக்கானக் குறியீடாகத் தோன்றுகிறது. மேலும் குட்டி ஆகாயம் தனக்கென ஒரு குறிப்பிட்ட கட்டமைப்புக் கொள்ளாமல் ஒவ்வொரு இதழுக்கும் ஏற்றவாறு தன்னை வடிவமைத்துக்கொள்வது அருமை. 

இந்த இதழில் என்னை கவர்ந்த ஐந்து விஷயங்கள்:

(1 (1) முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள “கதை சொல்லி” என்ற கதை. கதையின் சாராம்சம், இரு சிறுவர்கள் யார் அதிகமாகவும், பிரம்மாண்டமாகவும் பொய் சொல்கிறார்கள் என்பது.  பொய் சொல்லக் கூடாது என நம் பிள்ளைகளுக்கு சொல்லுத்தந்தும், அவ்வாறே வாழவும் முயற்சி செய்யும் போது ‘இது என்ன விளையாட்டு?’ என தோன்றினாலும் தவறில்லை. அதற்கான விடையும் அந்த கதையிலேயே கிடைத்துவிடுகிறது. இதைவிட முக்கியமான ஒன்று, கதை சொல்வதும் கேட்பதும் அலாதியானது. ஆனால் பலரால் (பெரும்பாலான பெரியவர்களாலும், சில குழந்தைகளாலும்) தங்களின் கற்பனையினை பெரிதாக்கி அற்புதமான கதைகளை அளிக்க இயலுவதில்லை. இதற்கு முக்கியமான காரணம் அவர்களால் நிஜத்தை ஒட்டியும், நீதி போதனைகளுடனும், ஏதேனும் ஒரு கருத்தை முன்னிருத்தியுமே கதைகளை உருவாக்க முடிகிறது. இந்த ‘கதை சொல்லி’ கதையின் நாயகர்கள் விளையாடும் விளையாட்டை நாம் விளையாட முயற்சித்தால் நம் கற்பனை உலகம் விரிந்து அருமையான கதை சொல்லிகளாக முடியும். இதை ஒரு குழு விளையாட்டாக விளையாடும் பட்சத்தில் பல கதைகள் கிடைக்க வாய்ப்புகள் அதிகம். எங்கள் வீட்டின் இரவு நேர விளையாட்டில் இதுவும் இப்போது சேர்ந்துக்கொண்டது.

 ( (2) ரஷ்ய நாட்டு ஓவியர் ரசோவ்-ஐ பற்றிய குறிப்பும், அவரின் படங்களும். பெரியவர்களுக்குத்தான் பிற உயிரனங்கள் வேறானவை. குழந்தைகளுக்கோ அவை தம்மைப் போன்றவைதான். செல்லப்பிராணிகள் உள்ள வீடுகளில் அவைகளுக்கு அழகான உடைகள் அணிவிப்பதைப் பார்க்க முடிகிறது.  அதை விடவும் அழகு ரசோவின் ஓவியங்கள். ஒரு இயல்பான மனிதனைப் போன்ற சித்திரமாக இருப்பது குழந்தகளுக்கு மிகவும் நெருக்கத்தையும் அன்பையும் விதைப்பதாக உள்ளது. குழந்தை உள்ளம் கொண்ட பெரியவர்களுக்கும் தான். இந்த சித்திரங்கள் மிகவும் பிரபலமான Hobbesஐ நினைவுப்படுத்துவதாக உள்ளது.

    (3)  ரஷ்ய சிறார் இலக்கியமானது கதைகள், ஓவியங்களைத் தாண்டி அறிவியல் சார்ந்த புத்தகங்களை வழங்கியுள்ளது. இந்த இதழ் அவற்றுள் சிலவற்றை அறிமுகப்படுத்தி அவற்றைத் தேடும் எண்ணத்தைத் தூண்டுகிறது. நான் Raduga Publishers குறித்து google செய்தேன்.

 ( (4) அனைத்து பக்கங்களிலும் அருமையான படங்கள். பிள்ளைகள் வரைந்துப் பார்த்து மகிழும்படியாக உள்ளன.

  (5) பொதுவகவே ரஷ்ய இலக்கியத்தில் குழந்தைகளுக்கான கதைகள் ஒரு விதமான சாகசங்கள் கொண்டதாகவே இருக்கும். நம் ஊர் கதைகள் போல இல்லாமல். பல இடங்களில் ஆச்சரியமாகவும், நம்பகத்தன்மை இல்லாதது போன்றும் தெரியும். இருந்தும் குழந்தைகளின் பார்வையிலிருந்து படிக்கும் போது அவர்களின் தினசரி அப்படி அமையவே குழந்தைகள் விரும்புகின்றனர். அது போன்ற கதைகளும் இந்த இதழில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது.

பெற்றோர்களும், பிள்ளைகளும் சேர்ந்து வாசிக்க வேண்டிய இதழ்! பிள்ளைகளுக்கு ரஷ்ய இலக்கித்திறக்கான திறவுகோல் இது!

மணல்மகுடி, நாடகநிலம் - ஒரு அனுபவம்

மணல்மகுடி என்ற நாடகக்குழு என் வசிப்பிடத்திலிருந்து 90 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள கோவில்பட்டியில் இருப்பதும், அவர்கள் கடந்த வாரம் சனிக்கிழமை (30.04.2022) அன்று "குட்டி இளவரசன்" என்ற புத்தகத்தினை சில்க் ரூட் என்ற நாடகக் குழுவுடன் இணைத்து நாடக வடிவத்தில் வழங்கப்போவதையும் அறிந்த பிறகு அங்கு செல்லாமல்  இருக்க இயலவில்லை. 

முதல் காரணம் "குட்டி இளவரசன்" என் மனதுக்கு மிக மிக நெருக்கமான புத்தகம். என் வாழ்க்கையின் மிக முக்கியமான நபர்களுக்கு இந்த புத்தகத்தை பரிசாக அளித்துள்ளேன். அவ்வளவு நெருக்கமான இந்த கதையை நாடகமாக பார்க்கப் போகிறோம் என்ற குதூகலம் தொற்றிக்கொண்டது. சற்று நேரத்தில் இந்த கதையை எவ்வாறு நாடகமாக மாற்ற இயலும் என்ற கேள்வி மலையாக எழுந்தது. இது இரண்டாவது காரணம். மூன்றாவது, எங்கள் மகள் பார்க்கும் முதல் நாடகம் "குட்டி இளவரசன்" என்பது ஒரு வகையான - சரியான வார்த்தை கிடைக்கவில்லை - மன நிறைவை, சந்தோஷத்தை, நெகிழ்வைத் தந்தது. எங்களுக்குமே நாடகங்கள் பார்த்த அனுபவங்கள் சொல்லும் அளவுக்கு இல்லை. இதனுடன் சேர்ந்து மற்ற சில சின்ன சின்ன காரணங்களால் இந்த நாடகத்துக்கு செல்வது என்று முடிவு செய்யப்பட்டு மூவரும் சென்றோம். 

எப்போதும் போல் கூகுள் கடைசி நேரத்தில் சொதப்புவது போல் தோன்றியது. பலரை விசாரித்த போது யாருக்கும் அவ்வாறான இடத்தினைப் பற்றி தகவல் தெரியவில்லை. மீண்டும் கூகுளை நம்பி சென்ற போது ஒரு முட்டுச்சந்தில் நிறுத்தியது. முட்டிய இடம் ஒரு ரயில் பாதை. இரு இளைஞர்கள் இடத்தைக் காட்டினர். ரயில் பாதையை ஒட்டி நடந்து சென்று இடத்தை அடைந்தோம். மணல்மகுடி எங்கும் அழகான சுவர் ஓவியங்கள். கலை நயமிக்க பொருட்கள் என வசீகரமாக இருந்தது. 

நாடகம் நடத்தப்படவிருக்கும் இடம் நேர்த்தியாக அமைக்கப்பெற்று, பார்வையாளர்களுக்கு கேலரி போன்ற அமைப்பு இருந்தது. மரங்கள் சூழ இருந்த இடத்தை பார்த்தவுடன் குழந்தைகளுக்கும் பெரியவர்களிக்கும் ஒன்று போல ஒரு உற்சாகம் பிறக்கும். நானும் என் மகளும் சுற்றிப்பார்த்து மகிழ்ந்தோம். மாலை 6.30க்கு துவங்க வேண்டிய நாடகம் 7.00 மணிக்கு துவங்கியது. துவங்கிய பின்பே தெரிந்தது இருவர் மட்டுமே நடிக்கவுள்ளனர் என்று. இரு பெண்களும் நன்கு பரிச்சயப்பட்ட சினிமா, தொலைக்காட்சி முகங்கள். நடிப்பு , பாவைக் கூத்து, பொம்மலாட்டம் என்று வெவ்வேறு வடிவத்தில், பல பொருட்கள் கொண்டு, தங்களின் கதாபாத்திரங்களை ஒருவரோடொருவர் மாற்றிக்கொண்டு அசத்தி, 'குட்டி இளவரசன்' நம்மோடு இருப்பது போன்றே உணர வைத்தனர். புத்தகத்தை மீண்டும் கண்முன் நிறுத்தினர். நாம் நமக்குள் அவ்வப்போது தொலைத்துவிடும் குழந்தையை மீட்க உதவினர். நம் பிள்ளைகளை நாம் பார்க்கும் பார்வையில் உள்ள தவறுகளை நினைவுறுத்தினர். 'சே, நம்ம பொண்ணும் ஒரு குட்டி இளவரசினு மறந்திடுறோமே' எனவும் 'நாம ஏன் குட்டி இளவரசன் மாதிரி இருக்க மறந்திடிறோம்' எனவும் தோன்றியவாறே இருந்தது.

அந்த புத்தகத்தை வாசித்த போதே அது ஒரு கதை என நான் நம்ப மறுத்தேன். என்னைப் பொருத்தவரை அது நிஜம். முழுக்க முழுக்க நிஜம் என நம்பினேன். அந்த குட்டி இளவரசன் இப்போது கூட எங்கோ ஏதோவொரு கிரகத்தில் யாருடனோ உரையாடிக் கொண்டுதான் இருப்பான். அவன் என்றும் வளராத 'குட்டி இளவரசனா'கவே இருப்பான். நமக்குள் இருக்கும் நம்மைப் போன்று! 

மணல்மகுடியுடன் துவங்கியிள்ள இந்த உறவு நீண்ட காலம் நீடிக்கக்கூடியது! 💗

Individual vs Team sport

Thanks to Covid and eventual intrusion of mobiles into lives of children! This has distanced them from grounds, parks and plays. However, schools are now reopened for full-fledged classes and therefore playing with peer group is back!! 

This aside, Olympics Tokyo 2020 attracted more viewers due to Covid and children & adults glued themselves to television sets and got introduced to many sports. That was a never before number of viewers as most of us were forced to remain indoors. 

As a positive effect, Olympics have made more parents and children think of sport as an option for career. Interestingly, the fame and money attached made it more possible. Predominantly, individual sports!!!! No doubt, the couple of medals grabbed by Indians were motivating! 

Absolutely fine! Be it an individual sport or a team one, children being involved in any kind is a welcoming thing. It gives them a sense of discipline and independence. Any sport gives the child a 'me time' besides their routine academic works. They do make new friends and socialize more. Effortlessly, sports prevent any other distraction a child is likely to get into. Health of the child is taken care of in its own way.  There is no way of pointing out a single negative thing about involving a child in sport. Playground is the place where one could see the real child - all facets!!!!

Despite these advantages existing in both individual and team sports, the primary choice of majority of parents remains 'individual sporting events.' There are quite a number of reasons for one to choose so  - primarily personal interest, one's physique, its sole dependence on the individual's ability and practice, limelight, availability and accessibility of the coach. There is a common belief that 'to train a child in an individual sport is easier and the returns are higher in relative terms.' Also parents now begin to think of sporting events that have less competition on ground to make it easier for them to train kids towards achievement of national, international recognition or so.This has led parents to plunge into Chess, Badminton, Tennis, and even Shooting. 

 

Picture Courtesy: The Week

Though this is not an unwelcoming thing, considering the fact that children are slowly forgetting how to socialize, there is a desperate need to include them in a team sport.  No matter how rich/poor we are, none of us can ever live in isolation or just stick to 'our type of people.' If we happen to be someone dreaming about a better and peaceful world, it certainly starts with our children being in a team. Not necessarily a serious, career oriented sport activity. Yet, being with one. 

It is visible that children find it difficult to be in a team, however small or big it is. The habit of complaining, bullying and cornering have become habitual and common everywhere. To be a part of a group, sharing while playing, acceptance of winning/losing, giving a hand to a teammate or an opponent is all part of a team sport which is thoroughly fading enough. Even when a child is in a team, he or she makes sure (or the parents make sure) that they outshine others and prove to be an independent winner in a group sport. It is very common to see children fighting with their own teammates to be felt seen and finally end up losing as a team. Schools also find it easier to conduct individual events rather than team events. 

There would be a regretting stage in our lives if we do not let our children be a team player, no matter how good they are at an individual sport! A playground and teams on field are just a replica of our social lives and the former make the latter better and joyous! 💗

Tomoe Express - 4

Well-begun is half-done! 

Yes, it all started well and children are visiting the library everyday!😍

Our vision is to initiate children libraries in the villages around us. We thought we could afford doing one in a year and it is practically feasible to have a breathing space and also to learn from the first year's mistakes. However,

(1) the second village we had in our mind is within the radius of 5 km from our residence which has good number of children.💟

(2) right on the day of inauguration aachi's grandson willingly asked us if one could be opened in their village where a small space is readily available.💕

(3) the Universe is distracting our attention towards the Juvenile Home right from the day of inauguration in various forms. I find it unbelievable! We heard from authorities of the Home, random news on Juvenile Homes are seen, incidentally had to park our vehicle in front of the Home's gate exactly the night of the inauguration, and so on.💝

It is quite overwhelming. My husband and I have relaxed our decision of having one library in a year and are now open to start the next in a couple of months. But where do we do? Our intuition says to go for the Juvenile Home choice. Another thought says that a library elsewhere would prevent children ending up in such Homes. 

We are open to receiving your opinion/suggestion/advice on this! Trust me, they are valuable to us.

Do let us know, if you have any.👐

Cheers!

Tomoe Express - 3

All set!!! Space, books and other accessories! 

Also we managed to find two local young women in their early 20s to take care of the library everyday for a little remuneration every month! 

So, now... Do we need to arrange an event to open the library or just put it to use straight away?

After quite a lot of deliberations, we felt that if someone from the district administration agrees to inaugurate, the whole event would get some attention in the village leading to people trusting us and sending their children without any hesitation! It did not happen as the whole district administration was busy with Book Fair.

That's when we decided to bring in two different personalities to motivate children to use this library!

One, Perumaathaal Aachi, the senior-most Panchayat President of Tamil Nadu. She immediately agreed to come and inaugurate. Though she is always accompanied by one of her grandsons who is from a political party himself, he was not only cooperative but also did not show any sign of political influence. It made us feel good as we were clear about not having any religious, caste, political shades or the like. We decided to invite her as she proves to be a woman of strength and will power!! She truly is! And to receive blessings from an octogenarian is special anyday! 

                                 Perumaathaal aachi

The next person, Mrs. Pushpalata Pooranan, the Director and Correspondent of Pushpalata Schools, Tirunelveli. My husband knew her for years now on professional front and we both know that she did her best to government schools in and around Tirunelveli. She always gives a helping hand to economically not so sound government schools on their request. This brought us together and we wanted to have her with us in Tomoe Library for her wide interest in book reading and children! She happily agreed and lauded us for this effort.

                           Mrs. Pushpalata Pooranan

On the day of inauguration, a lady arrived and none of us knew her. she told us that she was invited by Mrs. Pushpalata. We waited for our guests and Pushpalata ma'am was on time and she introduced the lady to us as a story teller for children, Ms. Bhaagirathi. It was so thoughtful of her to bring her school's storyteller for children of this village on her own. They both gifted us a bundle of books!!! Mrs. Pushpalata wanted Ms. Bhaagirathi to hold a session for children but the other guest did not arrive. We then decided to go ahead with story telling while we kept waiting for aachi. One after the other, two hilarious stories were told and children thoroughly enjoyed. 

                             

                                      Storyteller, Ms. Bhaagirathi

As Mrs. Pushpalata is always conscious about time and she hinted us about the same, we got restless and decided to go ahead with ribbon-cutting. If this is going to be the case, what would aachi do??!!!! On the spot, some of our friends advised to make her light a traditional lamp. We all agreed and immediately arranged from the neighbourhood. So where do we keep it now? That is when Buddha smiled. The universe said that this was why we brought in the little kid to draw nothing but Buddha!!!! It was purely a blissful moment! We totally felt that things do fall in place when we do the right things and engage with right people!!!! Having decided that, we called mam to formally open, but she said she could wait for aachi to come and cut the ribbon. We insisted that we had other plans and so she went ahead and read a story for children from one of our books.

Aachi arrived with his grandson who made himself comfortable in the last row of chairs. We received aachi and brought her in to light the lamp. She was totally reluctant as she felt herself unfit to light the lamp (given her widow status). When we all insisted that only she is the right person to do, she agreed, lighted and prayed for a while. What a fulfilling moment it was!!!! 

The guests agreed to give away gifts to children and Pushpalata ma'am spoke a few words to children on how important it is to read books. She addressed them in a simple, understandable way with examples. She noticed that there were literally no adults or parents from the village to see their children get a new place to read the world! 

Followed by her, we were skeptical about aachi's willingness to speak. But she right away jumped in and delivered a short one. She told the kids that she dropped out after class 5 but reads 5 different newspapers everyday. The highlight of her address is this: "A group of four boys when sent to a library, one would pick up the habit of reading whereas in a group of four girls, all four would get inclined to reading and make use of the library." Such a simple enlightening one!

That was the end of it... NO, the BEGINNING!!! 

Children promised to visit library almost everyday! 💞

...to be continued 💝

Tomoe Express - 2

The most difficult task of finding the physical space was over which gave us a huge sigh of relief! There was absolutely no major support from the village in identification of space. We relied upon one resident of the village who is known to us for years and he was helpful throughout. 

As soon as this first step was achieved, the rest fell in place. Purchase of books, shelves and mats were the following steps and were quite a smooth sailing. The books were purchased from various children publications, sought help from children authors and they were registered promptly before shelving. There were a couple of friends who contributed to the purchase of books and mats. 

Though we were open to using old books too, we did not get many until the inauguration of the event. Therefore, almost all of the books are new. Those that we received later are now stocked and getting registered for the next Tomoe library (likely to happen before June 2022). Along with the above mentioned items, fans, tube lights and focus lights were bought to make this tiny space as bright and airy as possible.

Well, how do we attract children to a space known to them as dull, unused and had alcohol bottles everywhere? Additionally, books don't attract children easily. We then decided to make the place attractive with colours and wall paintings. We were lucky to find a student-artist who did those outer walls and Tomoe express for half the price he would normally charge!! 

Towards the completion of his work, I regretted for not involving a neighbour kid (10 year old) who has is passionate about painting. I felt that it would have been nice if I had asked her to draw a Buddha for us, as almost all walls are old and look not so great. But did not try. Yet, in a couple of days her mother shared that the kid wanted to paint something as she got inspired by the outer wall painting we shared on WhatsApp. I immediately requested her to draw a Buddha for us and she did. This is her first ever wall painting! 

Why did I say Buddha when she was better at painting natural sceneries!!!??? The Universe gave me an answer later!

To be continued... 💝

Tomoe Express - 1

A library is capable of widening one’s mind and soul and this is irreplaceable. Yet, the relationship between children and library is gloomy for several reasons such as non-availability, non-accessibility and non-realization of its significance. One cannot do anything huge to bring about a vast social change. However, creating a change in the neighbourhood is highly possible. This led to the initiation of opening of children’s library in a nearby village whose chances of exploring one is rare. 

In a distance of 5km from our residence, Tomoe Library (a free library for children) is opened at Vallavankottai, Tirunelveli. This village has two schools, two anganwadis & a village library largely meant for adolescents and adults.

In spite of a village (government) library present, why a new one?

Most of the libraries do not have any exclusive section for children and it is not possible for an outsider to get associated with the library to conduct regular sessions in order to motivate children to read beyond books! So an independent one!! 

To start with, the name is an inspiration derived from the book, Totto-Chan. And therefore the train structure! 🚄

To gain trust in a community is a mammoth task. A proposal of a free library kindles thoughts of people as to what would be the hidden agenda for us. Beating the odds is no easy task and we did not find a common place in the Panchayat that could be utilized for the library. Instead, we had to rent a place, a tiny one which was the only available space shown to us. No matter how small or big the space is when we put in all our love and soul into it. That’s how the physical space came into the picture finally! 💞

Some before-after pictures,      

(1)

(2)

 

 

 (3)

 

To transform a physical space into something of real use is like creating magic – This is what we felt during the process of transformation!

...to be continued! 💝